آن جا که قلم می رقصد،جای زبان بازی نیست!
شنبه, ۳۰ فروردين ۱۳۹۹، ۱۱:۴۷ ب.ظ |
فرشاد یوسفی
|
۶ نظر
انشاطور
آنچه بر زبان نآید قلم جورش بر دوش کشد
سلام
من فرشادم
اما دوستان نزدیکم لطف دارن و دامیین صدام میکنن...
راستش جاهایی که زبونم نتونست باهام راه بیاد
تنها رفیقام کاغذ و قلمم بودن
دوستای بامعرفتی هستن
خواستم باشمام آشنا شن
بایگانی
- آذر ۱۳۹۹ (۱)
- خرداد ۱۳۹۹ (۱)
- فروردين ۱۳۹۹ (۴)
آخرین مطالب
-
۹۹/۰۹/۲۴امید؛مرگ تدریجی
-
۹۹/۰۳/۱۸نگار
-
۹۹/۰۱/۲۳دره ای به اسم تنهائی
-
۹۹/۰۱/۲۱اشعار ناپختهٔ یک ذهن خط خطی
پیوندهای روزانه
